Sene iki bin on ahir zamandýr.
Yazalým ahvali; gör Bektaþ Emmi!
Her þey tepe taklak, haller yamandýr.
Görmüyor ahali; kör Bektaþ Emmi!

Kurban ettik mülkü, dalgalý kura.
Yazý gelir sandýk, baktýk ki tura.
Atýl duruyordu, verdik gâvura;
Ne iþe yarar ki, bor Bektaþ Emmi!

Diyalog, hoþgörü gemiyi delen,
Slogan sözlerdir biliyor bilen.
Koca toplulukta itikat çelen;
Kilise fonlarý; tor Bektaþ Emmi!

Hakkýn vaadi var, zaferler yakýn.
Gönülden gönüle, baþlýycak akýn.
Devlet ebed müddet sakýn ha sakýn!
Elmayý, armudu sor; Bektaþ Emmi!

Okuduk tarihi gördük ne yazar;
Sade Anadolu bu millete dar.
Lakin oðlan meþgul, kýzýn sözü var.
Ýdeal mideal, zor Bektaþ Emmi!

Avrupa’ya kapak atmaya niyet,
Ettik ödenmedi bir türlü diyet.
Kýrmýzýyla mavi olursa halvet;
Yarýnlar olacak, mor Bektaþ Emmi!

Zulmetin ardýndan elbet gün doðar
Zifiri geceyi nuruyla boðar
Sürünün ardýnda dolaþan zaðar
Nasýl bize posta kor Bektaþ Emmi

Ýtibar istersen, yakmalýsýn can.
Elini çabuk tut, geçmesin zaman.
Çomaðý hazýrla, sonra iti an.
Ýþi dürüst yapan; hor Bektaþ Emmi!

Ýnsanlýkta þekva adet devirden,
Kaçtý aðýz tadý; her þey zehirden.
Peyniri yoðurdu alýr þehirden:
Köylü üretmiyor, lor Bektaþ Emmi!

Bezgin fukaranýn yüreði yâre,
Üç-buçuk gayret de olmuyor çare.
Kedi havlu atmýþ; semirmiþ fare.
Gel de bunu hayra; yor Bektaþ Emmi!

Ozan Hadi sözü þimdi baðlýyor.
Her cümlesi, vatan aþký çaðlýyor.
Milli bütünlüðe katký saðlýyor.
Sinesinde iman; kor Bektaþ Emmi!