Rüzgarýn kemanýnýn sesinde sesin,

damlalarýn yorgun yüzünde nefesin,

yataðýnýn kuþ tüyünde sýcaklýðý bedenin,

sýcaklýðýn sa, sen içindesin,

uzanmýþ bir düþü tutar saçlarýn,

gözlerin kim bilir ne güzeldir þimdi,

baygýnlýk ayýlýr belki,

belki de baygýnlýk ölüme dek uyur,

uykular hayrandýr sýrasýný beklemeden,

gözlerinin derinlerine gömülmeye,

gece bile zamaný uçurur gözlerinin renginden olayým diye,

göz kapaklarýnýn altýnda kendilerini bulmaya,

uyumak umutlara sarýlýr,

gündüzlerin bile hayalidir,

keþkesizliklerle sarýlmýþ hayallerle dolu dolu,

hep gözlerinle olmaya adaydýr,

ölüm kadar tutulmazlýðý tutmaktan yana bir þey,

aþký tutabilir misin

yüreðinin ellerindeyken,

bir çocuðun oyuncaðýna dokunmak kadar,

göz koymak kadar,

bir yüreðin olmuþ bir yüreði,

olduðu yerden ayýrmaya yeltenmektir,

þimdi duygularýn, biliyorum,

yalnýzlýðýmý omuzlamýþ giderken,

yarýnlarýn yollarýndan geçeceðim,

bu günlerin sensizliklerinin sokaklarýnýn,

çýkmazlarýndan uzaklaþarak,

þehirlerini dümdüz edecðim,

yokluðunun olduðu bütün topraklarda

güneþin yüzünü haram edeceðim sensiz her ana,

ben ben olalý, zamaný hep sen kurdum saatlerde,

sen uyandým, sen uyandým,

sen geç kaldým ümitlere,

sen erken vardým yasaklandýðým arzularýn karýna,

zararlarýmý hep sen tarttýlar kantarlar,

cirosunu sen çýkarttýlar geçen her yýlýmýn,

günden güne sensizlikle zaafiyetlere düþtüm

yýldan yýla sen yaþlandým,

sen çizgileri oldun yüzümün,

sen kalkmayan karý oldun,

beklentilerimin bütün daðlarýnda,

þimdi saçlarýmýn beyazlarýndasýn,

seni sevdiðim,

çok sevdiðimi,

sokakta kuþlar, aðaçlar bile biliyor artýk,

baþýmýn farklýlýðý bu iþte,

seni taþýyor olduðundandýr,

iki kat yukarýda geziyor baþým,

her kalabalýðýn içinde,

her yalnýzlýðýmda,

bir ben yere gömüldüðüm halde,

seni hep tepede tutmaya uðraþýyorum,

hatta söz vermiþim kendime,

topuklarýn baþýmý yere çakana kadar sürdüreceðim,

seni seveceðim...



hayýr, gözlerini kýrpmak yok,

zaman tavanda bütün renkleri sývýyorken göz bebeklerine,

vururken özlem kapýlarýna kalbinin elleri,

düþlerimden ektim bir tohum, al kýzýl bir gönül gülü,

ýrmaklar kadar çaðýltýlý,

þelalaler kadar kendini sevdiði topraðýn baðrýna adamýþ,

yollar kadar maksatlara açýlmýþ,

uzun zamanlarýn kavuþmakla iki ucunun vuslat düðümü ile,

ben seni koskocaman alemin,

þu senden baþlayan noktasý ile bütünleyerek sevmiþim iþte,

ayrýntýlarýný kucaðýnda göreceksin,

ellerim ve kalemim,

dudaklarýndaki her sözü sinesine çeke çeke,

bir sevda evreni gibi geniþlemektedir,

sonunda senlerin çevrelediði sýnýrda yüreðim büzülüp,

bir büyük patlamayla,

yüreðine öyle düþecek ki,

önce sevda sorguya çekilecek iki cihanda,

gönüllerin tahtýnda gözler,

sevdalarýn çýkmazlarýnda önce,

aslý ve keremin küllerinden

ve leylanýn göz yaþlarýyla,

mecnunun kirpiðinden düþen,

çiðden azap damlalarý ile yazýlacak,

yaþanamamýþlýklarýn günahlarý,

ben bundan geri aþkýn adýný sevap koydum,

katýlýr mýsýn fikri felsefeme,

katýl, sanki bizim felsefemiz dersek,

kime ne deðil mi, kime ne...



27.03.2009 Taþkýþla/Taksim

Bayram Tunca 1956, Elazýð