Ağaçlar
sayfalar döktüler
ve sayfalar tütün gibi ıslak
tütün gibi kuruydular..
zencefildi hep daha ağır yanan bilirim
/bu kokuyu
karşımda olmayan o hiç akmayacak olan şu ses'i dinlemeyi de
ve kuruduğunda bir dalıyla ..bir gece kollarımda gezinen ince iğneli olmamışağacı
ve dudaklarını
..
olmadığında gezmek denilen bu kuru iniltiyi
duya..bilmeyi..
sayfalar döktü ağaçlar
dallarında menekşe sümbül kokusu
bir çekiç ve hilal! gezginiydi
tüm kokular gibi anlaşılmaz bir yokluğun 'tüm korkular' gibi
evet
uzun uzun görüntüsüyle 'hiç olmadık yere'
döktü ağaçlar yapraklarını
bir bahardı yeniden veya güpegüz ortasında gezinirdi
namlusu avuçlarının
olmadık yere
ağaçlar döktü o sayfaları
bir gece yarısı belki ortasındaydık bir ben'in
bölünerek zamandan
ve tenindeki sıcaktan
soğuk bir iç'e düşerek
anılarak uzaktan ve daha soğuk iken an!
bir gece yarısıydık
ve ortasındaydık bir ben'in/
II
Adımladığımda sesini topuğumun
çekiliyordu sular kendi çokluğunun içine
ve bir bebek dizleri yanısıra
ellerini tutuyordu çılgınca
garip bir bağ bozumunda!
doğuyordu bir umut ve ses ..hep aynı
anın içinde idi ne garip.. uğultudan bir tekerleme ile tekmelendi
tüm sokak gece kendini kendine sustuğunda!
birini değil diğerini arayan..
yok etmiştir salıncağı
'ben' değilse kendini kendisiyle saklayan..
ağır unutmuştu kendi yokluğunu
hiç olmadığın yerlerde
hatırlanan
en gecekondu hasretlerle çatılmış
derme başlı
yıkık duvarlarla kendi benliğini
kendisiyle savun an! o sevda'n
ağır unutulmuştu
benliğini
hiçbir an unutmayan..
ve kırmızıyı döktü ağaçlar
yalnızlık iklimlerinde ağır sarılı yaralara kurusun diye yeni sayfalar..
Şair
iLkEsU _
Çevrim ıçi (Online)
Diğer
* Ağaçlar Döktü O Sayfalarını
* Vitrin
* Siyah Yıldızlara Bakmak
* Sin`e
* En Olmadık I
