Sandık odalarının büyülü kokusu her zaman burnumda tütmüştür...Yaşanmışlarla dolu yoğun bir naftalin kokusu , anılar...İçerde saatlerinizi geçirebileceğiniz her dakikasında yaşamın , ölümün kıyısında dolaşacağınız sandık odaları...Geçmişle yaşayan benim gibiler , asla anın tadını hissedemezler...En mutlu anlarında gözleri dolar...Keşkelerle...Hata yapmamak için çırpınmak aslında dibe batışın en kolay yoludur...İnsan korktuklarını yaşar çünkü , hata da benim gibiler için en büyük korkudur...Mantığın kimyasına çok aykırı olduğu her zaman duyguyla kavrulan beyinde bir gün gelir mantık bas bas bağırır...Yapabilirliklerin sınırlanır , aşk , sevda , güzellikler en olmadık şekilde batar insanın yüreğine...Zamansız kararlar alırsın...Belki de tam zamanıdır da dedim ya kimyaya aykırıdır mantık...
Ben karanlık içinde yazarım yazılarımı , yaşanmış yaşanmamış önemsizdir cümlelerde , çünkü yazıldığı an gerçek olur her şey...Baş ağrıları , mide krampları , aşklar , ayrılıklar...Yaşanmışçasına yazılır...Karanlığın en yoğun olduğu dönem bugün...Ama satırlarla kavgalıyım...Bana geçit vermeyen satırlarla..Her gün aklımdan binlercesi geçerken, yalnız bıraktılar beni..Herkes gibi , her şey gibi...Arkama dönüp baktığımda gözlerimi dolduran mutluluğu geride bırakmış olmam , artık sırtımı dayayacağım bir dostumun olmadığını bilmem gibi...
Bu gece fazla yalnızım...Bu koca ev sessiz...Kalabalık olduğunda sıkıldığım , kendimi odama hapsettiğim evde ses arar oldum. Çok yalnızım bu gece...Yalnızlıkta karanlıktır...Ama karanlık artık beni beslemiyor...
Dibe vurmadan yukarı çıkılmaz , dipteyim ...Yüzümde buruk bir gülümseme...Herşeye rağmen gülümsüyorum. Ben hep gülümserim zaten...Belki bu yüzden zor ya hayat...Sesimi yükseltmediğim , ağlamadığım , kızmadığım için...Sınırlarım belli değil sabırda...Zorlukta , engelleri aşmakta...Ben bilmediğim gibi yukardaki yüce kudrette bence bundan habersiz...Birlikte çözüyoruz beni...Ben anladıkça zorlaşıyor hayat...Ölüm gibi anlamak...Anladıkça tükeniyorum çünkü...Bir anda ölmek daha mı kolaydı? Yoksa ölüm bir anda mı gelirdi? Geçelim dostlar hayat herşeye rağmen yaşamaya değer...Ağır yalan...Hepsi yalan...Öldüğün anda yaşadığın hayatta yalan...Aşkların , sevgililerin , tenin , tenler ...İzler, izlerin , durmaların , yürümelerin , sen , o, biz , siz , onlar...
En büyük yalancı benim..Her sorulduğunda iyiyim diyenlere sakın güvenmeyin...En büyük yalancı benim...Çünkü ben iyiyim ...Hem de çok iyiyim...Aşığım, canım yanıyor , özlüyorum , ama iyiyim...Ben en büyük yalancıyım...
Yaşamıma yön vermek için yaşamın bir yönünü boşladım , belki de en önemli bölümünü ama iyiyim...İşkolik bir rahatsızım ben ...Ama iyiyim...Zaman herşeyin ilacı...Hadi len...Ama ben iyiyim...
Tavşanın aslana aşık olması gibi ...Tavşan güce aşık...Güçle yoğruluyor , ama tavşan koşmayı sever...Ancak bir süre güce tapar...Aslana tapar...Sonra yine koşmak ister...Ama hızlı hareket ederse aslan onu yakarlar...Yemdir nerden baksan tavşan...Bir süreliğine dosttur...Tavşan koşar, aslan yakalar...Aslan yer...Aslanın yemi olmamak içindir kaçış...Kaçtıkça kendi egemenliğini kurmak ister tavşan...Ama asla aslan kadar hükmedemez dünyaya...Sadece koşar , hızlı yaşar...En sonunda yine aslana yem olur...
Bir gün kurşun kalemin silgiye yenik düşmesi gibi...Ama hayat tükenmez kalemle yazılı...Ben...Ben içmedim walla...Sarhoşta değilim...Ben yazmazdım di mi böyle anlamsız cümleler? Siz söyleyin...Ben kırıldım mı? Aşk kırar mı? Aşk acıtır mı? Okan Bayülgen bu satırlar için : Post Erol Evginlik demiş...
Severim Erol Evgin i ...İşte Öyle Bir şey ...Bu da öyle Erol Ağbi...İşte öyle bir şey...
Ben öylesineyim , o öylesine...Aşk öylesine...Bitememecesine...Bitirilecesine...Ben bitiremedim , buyrun siz deneyin...
