aksam olunca yalnızlığımda
mazgalları iner yüreğimin
bir hücre yaratırım içimde
kilitleyip demir kapısını
kapanıp ardına kadar parmaklıkların,
Ahmet Arifin dizelerini okurum
bir sen varsındır yüregimdeki hücrede
bir de şiirlerim
ben her gece böyle yaşamaya
alıştım bal dudaklım....
benim her aksam canım
bir yanımda bahar çiçekleri açarken
bir yanım sırtını Alp dağlarına yaslar.
sımsıcak anlarında bile duygularımın
bir anda buz tutar donarım
ben her aksam birtanem
ruhuma mazgallar vururum......
bal dudaklar yüreğimde petek olur
öpsem bozulacak bir büyü düşlerim
sana yanarim,
hasretine
büyüsüne sevdamızın
ben bana yanarım sensiz gecelerimde
nöbetlere yatarım geleceksin diye
her uçak geçisinde gökyüzünden
kulaklarımda sesin çınlar
gecenin tılsımı bozulur
sana kavuşmayı hayal ederim.....
çiçekler açar baharla birlikte
ardından yaz gelir sarar step sıcaklığında
her gelenin bir gidişi var sevdiğim
kimileri "dünyayı ben yarattım" edasıyla
uzun yaşasada biraz.
kiminin erken gelir eceli
bak bir yanda bahar bahçe
açarken çiçekler;
bir yanda,
bir bir dökülüyor sevdiklerim
bir bir geçip gidiyoruz
şu kahpe dünyadan
korkuyorum sıram gelirde eğer
gidersem seni göremeden
bal dudaklarından
birazcık nefes alamadan diye..
alıştım artık sevdiğim,
her gece yaz ile kışı bir arada,
çiçeklerle dökülmeleri yanyana
ben tezatları içiçe yaşamaya
alıştım sevdiğim.
ben sana ulaşabilme umudunu
her gece sabaha taşımaya
alıştım birtanem.....
