"Yazmak, aslında, 'Ben henüz ölmedim!' demenin en nazik ama en inatçı yoludur." – Ursula K. Le Guin (Kurgusal)"

yazı resim

Bir sabah serinliği gibiydi gözlerin
maviliği kaplamıştı gökyüzünü.
Sen yürüdükçe bahar geliyor gibiydi yüreğime,
Yüreğim; kor gibi yanıyor sana baktıkça.
Ellerim tutmak ister ellerini,
heyhaaat,
Yüreğim burkmuş ellerimi…
Kanayan taze bir yara gibisin içimde,
tutup çıkarmak, söküp atmak mümkün değil.
Bu gece sen bendesin yine,
yine hayallerimde, yine rüyalarımda,
Ne bırakmak mümkün
ne de vazgeçebilmek senden…

Ömrünün geride kalan her saniyesinde
bil ki gülüm,
sen bendesin, yüreğin bende…
Saçlarını savuruşun rüzgarda,
gökyüzüne çalan maviliği gözlerinin,
yumuşaklığı ellerinin,
ben de…
Ben de sendeyim
Taa ki toprak olana dek…

Şimdi ise ekrana yansımış bir vesikalığın
Ve koooskocaman bir hatıran var bende…

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön