"Kitap okumaktan gözlerim mi bozulmuş? Asıl okumadıkları için ruhları bozulmuş olanlara acıyorum.'' – Fyodor Dostoyevski"

Beyaz Sakallar

Zamanın akışında değişen bir insanın içsel yolculuğunu anlatan bu şiir, yaşlanmanın getirdiği dönüşümü, anıların değerini ve hayatın geçiciliğini derin bir duyarlılıkla işliyor. Yaşamın sonbaharında, kısalan cümleler ve beyazlayan sakallarla gelen bilgelik, şiirin her dizesinde hissediliyor.

yazı resim

Artık sakallarım beyazla bezendi,
Ben, o eski ben değilim, değiştim.
Uzun uzun sözler bekleme benden,
Zaman kısaldı, tek cümlelik oldum.

Gözlerimde derin bir sessizlik var,
Duygularım yılların gölgesinde kayboldu.
Umutla dolan yüreğim yorgun artık,
Geçmişin anılarıyla doldu taştı.

Bir adım daha atsam, belki kaybolurum,
Her şeyin bir sonu var, değil mi?
Zamanı savurmak, belki de en doğrusu,
Sonsuzluğa yavaşça düşerim şimdi.

Sen yine de hatırlama eski halimi,
Zaman değişti, ben de değiştim.
Bir cümlede anılırım belki sadece,
Bundan sonrası ise, silik bir iz.

KİTAP İZLERİ

Esir Şehrin İnsanları

Kemal Tahir

Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön