Bir Çiçek Ald****ım
Dün gece yine yalnızdım
Sokağa çıktım
Ve kendime bir çiçek aldım
Kendim almamış gibi yürüdüm sokaklarda
Ve yalnız değilmişim gibi düşündüm
Ama her gece gibi
Dün gece de yalnızdım
Ve kendime bir çiçek aldım
Bir saat geri alinmi****ş saatler
Ben geri almad****ım
Ve bir saat daha yalnız kalmadım
Bir masaya oturdum
İki çay ısmarladım
Ben içtim
sen soğuttun
sana söyleyeceğim her şeyi yuttum
çok dert etmedim
çünkü yoktun
dün gece yine yalnızdım
rahat ağladım
yokluğundan gizlemedim göz yaslarımı
ve lambaları hiç karartmadım
dün gece
her gece gibi yalnızdım
sokağa çıktım
ve kendime bir çiçek aldım
(faili meçhul)
***
bilmem ki benim hemen hemen iki katım zamandır dünya üstünde bulunan sen bunu yaptın mı? ben yaptım... sadece çay kısmı biraz karışık ısmarlamadım sadece benim dolu olduğunu bildiğim bir sandalyeye çay hiç bir cafede...
ama çiçek aldım kendime... sanki "o" hediye etmiş gibi dolandım caddelerde... elimde çiçek görenler sevgilimin yanımdan döndüğümü düşünürken ben yalnızlığımdan yine yalnızlığıma döndüm o gece... tek başına olmanın yararlarını bilen ben yine de o an olmamayı istedim yalnız..
Teoman' ın dediği gibi "yine yalnızım kendimle, hiç özlememişim kendimi"
bazen yazdığımız şeylerin kime ait olduğunu bilmeden sayfalarımıza geçiririz ya benimki de o hesap çiçeğimin alanını bilmeden aldım çiçeğimi... mutlu olmak değil miydi hayatta önemli olan? ben olmak için başkalarını bekleyemezdim.. birinin beni mutlu etmesine izin veremezdim; sanki eksik olmamın kanıtıydı başkasının beni mutlu etmesine izin vermek...
a****şkin ne oldugunu hala bilmesem de gördügüm duydugum kismi bana yetti o zamanlarda... normal halimde bile ne yapabilecegim kestirilemezken tarafimdan, aşkin verdigi söylenen "kör gözlülükle" neler yapardim kim bilir? belki köprüleri yikardim belki evler kurardim hislerimden... ama bilirdim ki kendimi eksiltip başkasini arttirmak daha çok tatmin ederdi beni...
2 y****ıl önce kendime verdiğim sözü tuttuğumdan olsa gerek artık bencilim diyorum kendime sürekli.. ama nerde:) bazen oluyor bazen olmuyor... insanların yapmak istemediğim bir şeyi yapmam için beni zorlamalarına hiç izin vermemiş olsam da bazen istediklerimi de yapmama ben engel olmuşum zamanında... kaybetmek problem olmaz ya bazıları için; ben o bazılarından olmuşum zamanla...
önemli olanın mutluluk olduğunu söyleyenlere kanmışım; aslında gidenin arkasından ağlamanın güzelliğine varamamışım... yıllarca yanımda olması mı yoksa beni yokluğuyla eksiltmesi mi önemli olan bilememişim!.. değeri ne kadarsa tarafımdan ona verilen, ben o kadar güzelleşmişim... "o beni kaybetti" diye düşünmenin sanat olduğu ilişkilerde kaybetmek kaybedilmek yada sadece kelimenin kök fiil halini bile umursamamışım yeri gelmiş...
sen hiç kendine çiçek aldın mı dedin ya arkadaşım!.. aldım... hem de sadece maddesel olanından değil... zamanla çiçeği almadan ona sahip olmanın yolunu öğrenmeye başlamışım bilmeden... birinin vermesindense onu fark edebilmeyi seçmişim..
anlayacağın ben büyümüşüm; kendimin farkına varmışım... annemin istediği kız olmaya çalışmak yerine, inadına yada farklı biri olmaya çalışmaktansa sadece benden isteneni yapmamak adına, onun yerine "ben" olmanın ne demek olduğunu sorgulamaya başlamışım...
eylülde 23 olmu****şum arkadaş... hayatimin geri kalanina bakmişim... hep el üstünde olmamaya alişkin ben degerimi bilmişim artik... ben istiyorsam olmasi gerekir mantigindansa istedigimi yapmaya başlamişim... birilerinin bana vermesindense istediklerimi ben almaya başlamişim...
ben galiba insan olmaya başlamişim arkadaş kendim bile fark etmeden...
**S.**İlke KILIÇ
24.10.2003-10:30
İstanbul
