"13 Ekim 2025'te uyandım, dünya hala dönüyordu. Sanırım en büyük hayal kırıklığım bu." - Albert Camus (kurgusal)"

Bir Yağmur Damlasına...

yazı resim

Ruhumda sekiyor sözcüklerin..
adınla başlıyor her cümle..
bunca deniz
bunca dalga..
biri darbuka çalıyor
yağmur damlası sözcüklerime..
kemanın iniltisi;
uzaktan ve dokunurca..
andaçlarımız ıslak şimdi..
ağarmış saçları umutlarımızın..
solmuş bir gül
bizi ümitliyorken hala;
bak:ağlayan biri var
bu yağmurlu gecede.
içe dokunan hüzne..

kapısı aralamış sevinçler
buruk bakıyor
çiçek açmış bir agaç gölgesinden..
biz kırdık
biz soldurduk onları..
biz bıraktık ardımızda
bunca mahzun bakışı..
bir yağmur damlasına sığdırdık
bu güzel umutlu masalı..

şimdi iki kırık kalbiz
iki suskun başkaldırı..
bak sorguluyor bizi başsavcı
kodese tıkılmaya ne gerek
gittiğimiz her yer avlu
tutunduğumuz her şey demir parmaklık
adınla bitiyor bak
bir ümitvar aşk şarkısı....
15 eylül 2005/bursa/

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön