çığlığı dışardan
bir ses sanmışım
oysa içimdeymiş
en afillisi
bir yara üstüne
her gün basılan
kalbim
çizik bir plak
üzerinde güllerimin
diken izleri
inleyip duruyor
her vuruşunda
bu isyân
belki de teslîm
korkma !
hadi gel beri
bir fâni sesleniş
bu benimkisi
ne yeri titretir
ne de gökleri
