Deprem

bir şeyler vardı
çok uzaktan bana benzeyen
o şeylerin
aralıklarında
yüze düşen
bazen sarı bazen siyah renkler vardı
uzaklaştıkça nokta
alçaldıkça devrilen
sislerle gördüğümden
seçemezdim öylesine
gözlerimden
anlamak vardı
kimi yeşil kimi daha başka alevden
güzeldiler elbette
güz ellerin eteğinde
bir sevda vardı
akşam üstünde henüz akşam üstü bir vakitte
benim için orada kendini bekleyen
bana uzaktan benzeyen
biri vardı
bazen seni bazen beni özleten
bu yağmurda bu kelimelerle
anlatılmış
nice yalnız şiir vardı
senin aynı ellerini üşüyen
yine bana benzeyen
birileri vardı
bir yerlerden bir yerlere gelen
uzaktan daha uzaktan bana seslenen
bir vakit altında vaktin içinde ve altında
bir şeyler vardı
içimden sana benzeyen
o benzeyişlerin arasında
bir kayıp vardı
kendime zulmeden
aralılarla geciken
sevda vardı
bu kelimelerle seni bekleyen
akşam üstünde akşamın üstünde ve dışında
bir yerler vardı
gördüğüm bize benzeyen
benzeyen vakitleri bizimle yaşamak vardı
ama bir kayboldu mu
dengesini yitiren her şeyde
bir noksanlık gezer
devrikliğim işte
buradaki cümleden kaybolup giden sen yüzünden
düşen bir ses vardı
sensiz başka bir şeye benzeyen