"Bu saatte uyanık olmak, henüz yazılmamış bir romanın ilk cümlesini kaçırmakla eşdeğerdir." - Dorothy Parker (Kurgusal)"

Empati

canımla aklım arasında bir güzel sıkışmıştır...

yazı resim

güzel, en uygun sesli harflerden sana

güzel, en mor pazen kumaştan bir masal dikiyorum

kendini benim yerime koy

öl biraz, yaşa toprağı...

gözünü benim ruhuma dik

güzel, en sıcak ezogelini sana

güzel, en mis kokan bahçelerden aşırıp pişiriyorum

ağzında beklet biraz

yakma dilini damağını

gırtlağını bana boşalt...

en büyük lokmalarımı sana ayırıyorum

gelip kapatsan tenimi güzel

bu denli bulaştım sana

bu denli alıştım, kanıksadım kokunu

kapkara.

güzel, gidersen kat'iyen kapkara

etekliğini dolayıp etrafına koşarak gidersen...

komaya giriyorum

komadan çıkıp gidiyorum

güzel, başım düşüyor yanıma şimdi

kendini benim yerime koymaya çabala

öl biraz, yaşa beyaz sarığı

elini sür kirpiklerime

bak sel seli katıyor peşine

acı, acı getiriyor....

güzel, en uygun kitaplara sıkıştırıyorum seni

güzel, en yeşil yamaçlara seriyorum çehreni

sana bakıp hezeyan çiziyorum

kanırdın beni durup dururken

sen az olsun benle yer değiştir

göreceksin.

öyle ya...

aklım uçtu canımdan.

KİTAP İZLERİ

Kapak Kızı

Ayfer Tunç

Ayfer Tunç’un "Kapak Kızı" Romanı: Çıplaklığın Katmanları ve Toplumsal Yüzleşme Ayfer Tunç’un ilk olarak 1992’de yayımlanan ve daha sonra "zemin aynı zemin, inşa aynı inşa"
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön