Büyüdüm çünkü artık kibirli biriyim.
Hayatta tutunabileceğim bir dal yok.
Yokluğumu alıp buralardan gideceğim desem;
görüyorum ki ne bir yokluğum var ne de gidecek bir yerim.
Sevgim avuçlarımda kaldı.
Oysa kitaplarımın arasında altı çizili onca kelime var.
Bunların hepsini ona söylebilirdim.
Bir gece yarısı arayıp son bir şans daha diyebilirdim.
Yapmadım.
Ey gururum, gurur duy.
Seni andım, seni anlattım herkese.
Dedim ki çok seviyorum ama söylemem.
Diyemedim ki bana yazıklar olsun.
Diyemedim ki bunca sene beni durduran şeye yazıklar olsun.
Sonra aldım başımı gittim.
Gittim ama varamadım.
Ölmedim ama yaşamadım.
Anlamazsın.
Ben sürgün yeriyim.
Bir bilseniz neler yaptım.
Papatyalar aldım pencerimin önüne.
Yapraklarına yeşil dedim.
Yeşille yazdım her yere adını.
Yazdım çünkü dilimi sessizlik kesti.
Eli kalem tutan abiler iyi bilir.
Yıllanmış şarabın tadını.
Günahınıda bilir,sevabınıda.
Ben onlara şahidim.
Onlar kendi elleriyle kefenlerini süt maviye boyadılar.
Ben aşıklara şahidim, hepsi şarabın tadını aldılar.
Cehennem de yerleri, kendi elleriyle yaptılar.
Ben çekildim kenara izledim sadece.
Sonra dedim ki; Gururum, eyvallah.
Belina Özbek
