Hep yokluğuna ağladım, bir çocuk gibi
Gözyaşı mesken, en sevdiği yerine,
Yağmur, gözlerimden yaratılmış gibi
Irmak gibi aktılar hasretine
Bir kış vurgunuydu gidişin,
Ve gelişin bir kış vurgunu gibi,
Sevişin yok muydu, o sevişin
Annemin saçımı okşayışı gibi
Ben, güzel aşkı beklemeyi bildim
Gözyaşlarım bile tutamadı kendini
Dört mevsim sonra gelişin,
Öğretti aşkı ve sevgiyi…
