Şimdi ahşap kır masasının oturağında
Boylu boyunca uzanıyorum
Güneş ensemde,
Sırtıma doğru batıyor.
Senden uzağım ya...
Ve "doğunun bronz şafağından" seyrederken seni
Süliyetin çiziliyor dağlara...
Ve ey kadın!
Anam avradım olsun sevdim seni;
Rahme tutunmuş çocuk gibi
Huzur ve güven dolu
