Kapılar kapanır birazdan kapılar
Bilmem kaç bucak sevda havalanır
Yaralanır kalbi gece denizin
Sabır kıyısında aşk paralanır
Sözlerinde buğusu camlarda nefes
Eski yapraklarda ellerim ufalanır
Yazık çerçeveler gibi bomboş
Sana seni anlatmaya mevsimler karalanır
Bir ara birden kapı aralanır
Gözlerin düşer zindanıma hey gülüm
Ufuk aydınlanır
Hayalin yıldızları sönmüştür artık
Umut sürgüne yollanır
Gökyüzü ağlarsa ağlasın bugün
Toz duman içinde bir hayat
Bilinmeze uğurlanır...
