Bir tek gözleri kaldı bende
kumral gülüşlerinin arasında.
Gözleri,
şiir gibi bakan gözleri
ne çok şeyler anlattı bana
kumral gülüşlerinin arasında.
Ben en çok
halayların coşkusunu sevdim,
onu tanıyalı...
Temmuz akşamının
yarım kalan mutluluğuna şahit bir sarı mendil.
Yaşama açılan yeni bir pencere,
günlere yeni bir umut...
Hep yaşanacak, belki de yaşanmamaya mahkum...
Onda yaşanası gençliğinin rüzgarı var
yüreğinde yaması karanlıkların.
Onun anlam vermediği,
benimse bütün güzel anlamları yüklediğim
sarı mendil.
Bir gün tekrar yeşerebilmek adına
her ağaç yapraklarını bırakırken toprağa;
temmuz akşamlarının coşkusu
bir de sesimiz kalmış o günlerde asılı.
Bilsinler ki,
en mutlu an'ım sevgim adına...
Bir tek gözleri kaldı bende
kumral gülüşlerinin arasında.
Biraz utangaç,
biraz da hüzün dolu.
Biliyorum, ben ne olduğunu bilmediğim
veya ne olduğuna anlam veremediğim
bir masalı yüklendim sırtıma
ve ona söyleyemediğim bir söz:
Gözlerin kaldı bende.
