Bir âb-ı hayattı Karâninin gözyaşları
aşkı ölümsüzleştiren
bir umuttur gözyaşları
gurbette gözlerden boncuk boncuk dökülen
bir türkü duyunca
duygulara en büyük tercüman
bazen bir ağıt
kalplere yanaklara yazılan
Kevser suyu gibi ter temiz
yeni doğmuş bir çocuk gibi saf
gözlerden kirpiklerden süzülen yaşalar
Yusuf kaybolunca
Gözleri kör eden kezzap
Babayla oğlu
Kavuşturan sabra
En birinci yoldaş
Bazen sevgidir şefkattir gözyaşları
Ayrılık bulutlarıyla gözlerden sağanak sağanak yağan
Dostluktur, muhabbettir
Çünkü, insan sadece sevdiklerinin arkasından ağlar
Duadır dilin her hareketinde
Çaresizliği dile getiren
Pişmanlıktır
Kabahatleri temizleyen
Ağlamak çaresizliğe gülümsemektir
Ağlamak yenilgiyi davettir
Ademden beri insan hep ağlar
Ademden beri insan
Sadece yalana ağlar
Boşuna bağrını dağlar
Gerçek sevgiyi bulamayan
sonsuza dek ağlar
