"Yazarın özgürlüğü, yazdıklarının okurun aklını karıştırma özgürlüğüdür. Yoksa niye yazsın ki?" – Terry Pratchett"

Gülümseyen Güneşle

Ellerimiz birleşti, bakıştı gözlerimiz. Tatlı bir heyecan sarmıştı bizi.

yazı resim

Gülümsüyor güneş, gün doğuyor,
Kovuyor karanlığı yavaş yavaş.
Bir hüzün getiriyor içime,
Karanlıkla birlikte giderken sen.

Elinde bir demet beyaz karanfille,
Gelmiştin akşam güneş batarken.
Konuşmadan elele tutuşmuştuk senle,
Yol aldık Güzelyurt'un yeşil bahçelerinde.
Kolunu doladın ince belime.

Başımı yasladım senin göğsüne,
Yıldızlar göz kırptı bize göklerden,
Serin serin esen yel dedi: Nereye?
Gülerek baktık birbirimize,
Otumuştuk parkın bir köşesine...

Ellerimiz birleşti, bakıştı gözlerimiz.
Tatlı bir heyecan sarmıştı bizi.
Gömülmüştük çiğli çimenlere,
Ayrılmak istemiyordu dudaklarımız.

Fakat ne yazık sabah olmuştu.
Mutluyduk öpmüş,sevmiştik birbirimizi,
Hayalde rüyada olsa bile,
Gülümseyen güneş doğ, çünkü batacaksın yine.

KİTAP İZLERİ

Yaşadığım İstanbul

Selim İleri

İstanbul'un Kırık Kalbi: Selim İleri'nin Hafıza Kazısı Bazı yazarlar vardır ki bir şehirle öylesine özdeşleşirler, sanki o şehrin sokakları onların damarlarında akar. Selim İleri de,
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön