doruklara doğru koşup hayallere sarılmak, donmuş bir gölün içine düşüp üşümemek gibi olmaya başladı artık.hayalperest olmaktan bıkmadım ben hala.hayal kuruyorum birşeyler düşünüyorum, hayallerim için kanatlanmaya çalışırken normal dünyaya çakılıyorum.
hergün yeni bi hayal kurup aynı günde 3 kez tökezliyoru.bazen hayallerim üst üste gelip ağırlaştırıyor zihnimi.
yoruluyorum
ama bıkmıyorum
denemeye devam ediyorum, zihnim yoruluyor..
her geçen dakika yeni birşeyler üretiyor zihnim.ama maalesef asfalttaki beyin parçacıklarımı göremeyecek kadar kör gözlerim.kendimle o kadar barışığım ki kendi hatalarımı göremeyecek kadar.hatayı yapıp yeniden tekrarlıyorum.her defasında asılı kalan sözler oluyor geride.
neden mi?
sevdiklerim
neden mi?
verdiğim sözler
neden mi?
aldığım sözler
neden mi?
beni seven görünenler
neden mi?
kolayı sevmem
neden, neden neden uzunca bir liste çıkarılır.
bugün alkol almadım evet, bu daha çok bunaltıyor beni.
hayallerimden uzak oluyorum ayık kafayla.bu da beni daha çok üzüyor.
gerçek dünyanın gerçek şartlarıyla uğraşmak daha çok bunaltıyor.sadece bir süreliğine kimliksiz bir dünyaya giriş yapıyorum.
sabah limonlu soda ile yeniden asfaltta yüz üstü buluyorum kendimi.
yeni bir hayalim mutlaka olacak, ama bu yaşama sevincimi arttırmaktan çok hergün asfalttan kalkarken yeniden ölme arzu ateşleyecek.kendimi cehennem zebanisi olarak cehennemde görmek istiyorum en sıcak yerinde ölümü hissetmek.her hücremin ölüşünde yeni bir hayalle buluşmak, buharlaşana kadar o sıcaklığı hisetmek ruhu ve bedeni aynı anda yok etmek istiyorum.
buda bir hayal gerçi
yok oluşumu canlı canlı izleyip yukardaki neden sıralamasında adı geçenlere armağan etmek istiyorum.
filmin sonunda bir ödüle ihtiyaç duymuyorum.
o hayallerim arasında yok.
zaten mutlu sonla biten bir hayalim yok.ama sevinç dolu dakikalarım için bir tutam alkış olabilirdi.
yine uyanacam yeni bir yola çarpmış olacağım sanırım kendimi.beyin parçacıklarımın her bir zerresine kavuşamayacağım belki, o kıvrımlardaki hayallerimde bir arabanın tekerine yapışıp uzak diyarlara kavuşabilecek bedenimden öte.
belkide özgürlüğümün tek serzenişi bu olacak.
belki sonunda hayallere kavuşacak, sıkı sıkı sarılabileceğim,
yada yavaş yavaş ölüp yok olacağım
