Yaklaşsana, gölgemde dur biraz; güneş yakmasın tenini.
Şimdi gördüğün her şey benden yapılmış gibi...
Utanma, artık gökyüzünü benmişim gibi tasvir edebilirsin.
Gelsene, yanımda dur, gölgemde...
Kelimelerimi tek tek gökyüzüne as.
Bak, Ay üstümüzde...
Çekinme artık, yaklaş; Gölgem kavrasın bedenini.
Zorlanıyorsan, ağaç olduğumu hayal et,
Kalbimin olduğu yere başını yasla,
Dallarımın arasından, kelimelerimi seyret.
Korkma. Haydi, son bulut kalkmadan yetiş!
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
