Bir gün söyler miyim,
İçimi yakıp kavuran bu sevgiyi?
Sana içimden milyonlarca kez seslensem de,
Haykıramıyorum göklere…
Gel demeden defalarca çağırıyorum seni,
Git demeden yüreğimde mahkûm ediyorum.
Seni böylesine severken,
Sensizlikte her gün asırlarca ölüyorum.
Ve yine de,
Delice seviyorum seni.
Oysa yakınımdasın,
Sesimde, nefesimde…
Ve sen, "Gel" deyişinle bile,
Ben zaten “buradayım” diyorum sana sessizce…
Biliyor musun,
Gözlerin gözlerime değmeden de
Sana bakmayı öğrendim ben.
Kalabalıkların ortasında bile,
Sen yokken bile,
Sana hep "buradayım" dedim içimden.
Adını andığımda içim titriyor,
Sen duymuyorsun belki,
Ama her hecesiyle bir yangın daha düşüyor içime.
Sustuğum her an,
Seni haykırmakla geçiyor aslında.
Sevdamı gizlemek için
Bin kelime yutuyorum her gece.
Gelseydin, bir tek bakışınla
Çözülürdü belki tüm sustuklarım.
Ama ben korkuyorum,
Ya sen bilmezsen,
Ya bir “ben de” demezsen…
O yüzden,
İçimde susarak seviyorum seni.
Seni anlatmaya kelime yetmiyor,
Ama sen bil,
Bir adımın
Bir ömre bedel içimde.
