İKİ'lere
Adam
kadını sevdi
ama hep kısık sözlerle...
Oysa kadın
hayalini kurdu
haykırdıklarının...
Kadın
hep bekledi
bazen
öylesine uzağına
düştü ki hayatın
Beklemeyi
dahi
bekledi...
Adam
hep
bir cam buğusuna
yazdı aşkı
biriken sular
incecik aktı
Adam
kapıyı çekti
ve gitti...
Önemsizdi uzak
ya da yakın
bir şehre
gidişi...
Gidişi dahi
kısık bir çığlık gibiydi
içini yırtan
Adam eve hiç dönmedi
Kadın
bekledi
sonra yeniden
ve yeniden
O an anladı Kadın
ve
sustu saati
aklındaki
tren garlarının
Kadın
adamın yüzünü unutmaktan
korktu
resimlerine baktı
uzun uzun
her detayı ezberledi
Adam
unutulmaktan korktu
çünkü
unutmak zaten
onun gerçekliğinde
yoktu
Ayrılık
kemirirken
peynirden zamanı
Adam
Kadın
tıpkı
uzak coğrafyaların
farklı meridyenleri gibi
kavuşacakları noktaya;
kutba
yatırdılar kalplerini
ne kadar
buz gibi olsa da
ayazda sevmek...
-L-
(14.05.2012-Barselona)
