Ben mi kayboluyorum yoksa hayat mı çok engin bir deniz ?
Bazen öyle çok dalıp gidiyorum ki hayatın monoton uğraşlarının içine,kimi zaman beni ben yapan bir çok şeyden mahrum kalıyorum..Mesela yazmaktan.. Evet o kadar çok yükümüz o kadar çok sorumluluğumuz var ki kimi zaman bizi mutlu eden ruhumuza tedavi niteliği taşıyan pek çok şeyden mahrum kalıyoruz..
Sevgilim var seviyorum,vaktimin büyük bir kısmını onunla paylaşmak istiyorum,üniversite öğrencisiyim bölümüm ağır ve onunla da ilgilenmek zorundayım,ailem zaten başlı başına bir düşünce merkezi..Ama yine de bunların beni haklı çıkarmasına izin vermek istemiyorum.. Çünkü ne olursa olsun kötü günlerimde beni tekretmeyen kalemimi iyi günlerime değişmek bana pek vefalı bir hareket gibi gözükmüyor..Onunla paylaşmam lazım mutluluklarımı da en az mutsuzluklarımı paylaştığım kadar.. İşte budur bana göre yazmanın o büyüleyici kilit noktası..Ne olursa olsun durum nasıl olursa olsun kalemde vardır bir çare illeki..Bırakmaz sizi asla..İster keder ister sevinç mutlaka bulur paylaşacak bir şeyler.. İçinize ılık ılık akar cümleler paragraflar.. Anlarsınız ki hiç kimseye hiçbir şeye değişilmez o tadına doyum olmayan kaçamaklar ... Kendinize dönersiniz,Dünyadan bir süreliğine kurtulmanın tadını çıkarır sonra da en güzel satırlarla kuşanıp tekrar geri dönersiniz savaşınıza hayatla...
Yürekte duygular,
Kalemde çare tükenmez....
Saygılarımla
Sihem TACHOULİ
