Kariyer, Şöhret ve Gerçek Özgürlük: Nefsin ve Dünyanın Köleliği Üzerine

Rahman ve Rahim olan Allahın adıyla.
İnsanın dünyadaki en büyük yanılgılarından biri, mutluluğu ve huzuru geçici hevesler ile elde edebileceği düşüncesidir. Kariyer basamaklarını hızla tırmanmak, şöhrete ulaşmak, toplumun takdirini kazanmak ve maddi birikimler yapmak Tüm bunlar modern dünyanın insana başarı diye sunduğu kavramların başında gelir. Ancak bu başarılar insanı tatmin eder mi? Ve daha da önemlisi, bu başarıların ahiret hayatında bir karşılığı var mıdır?
Âl-i İmrân Suresinin 157. ayetinde Yüce Allah şöyle buyurur:
"Andolsun, eğer Allah yolunda öldürülür ya da ölürseniz, Allah'tan olan bir bağışlanma ve rahmet, onların bütün toplamakta olduklarından daha hayırlıdır."
Bu ayet, dünyada biriktirilen malın, mülkün, kariyerin ve şöhretin Allahın rızasına uygun olmayan bir yaşam karşısında ne kadar değersiz olduğunu gösterir. Dünya hayatının geçici olduğunu bilen bir insan için, Allah yolunda yapılan küçük bir iyilik bile, toplumsal unvanların ve şöhretin çok ötesindedir. Çünkü bu dünyada elde edilen makamlar, paralar ve alkışlar; ölümle birlikte sona erer.
Modern insanın en büyük problemi; özgür olduğunu sanarken aslında nefsinin ve arzularının kölesi olmasıdır. Furkân Suresinin 43. ayetinde Yüce Allah şöyle buyurur:
"Kendi istek ve tutkularını ilah edineni gördün mü? Şimdi ona karşı sen mi vekil olacaksın?"
Bir insan, arzularına ve tutkularına boyun eğdiğinde, onları hayatının amacı haline getirdiğinde; aslında bu hevesleri ilah edinmiş olur. Daha fazla makam, daha fazla şöhret, daha fazla para İçinde doymak bilmeyen bir boşluk vardır ve bu boşluğu dünya malı ve övgüyle doldurmaya çalışır. Ancak nefsin arzuları, tatmin edilemez bir kuyudur. İnsan ne kadar çok şey elde ederse, o kadar fazlasını ister. Bu döngü, insanı nihayetinde tükenmiş bir ruh haline sürükler.
Zümer Suresinin 29. ayetinde Allah şöyle bir örnek verir:
"Allah bir örnek verdi: Kendisi hakkında uyumsuz ve geçimsiz bulunan, sahipleri de çok ortaklı olan (köle) bir adam ile yalnızca bir kişiye teslim olmuş bir adam. Bu ikisinin durumu bir olur mu?"
Bu ayet, insanın yalnızca Allaha kulluk ettiğinde özgürleşeceğini vurgular. Oysa modern insan, başkalarının beğenisi ve takdiri için yaşayan bir köledir. Alkışlanmak, övülmek, takdir edilmek onun için hayatın anlamı haline gelir. O kadar çok insanı memnun etmeye çalışır ki, kendisi olmayı unutur. Halbuki, bir kulun tek gayesi Allahın rızasını kazanmak olmalıdır. Diğer insanların rızası, tıpkı dünya hayatı gibi gelip geçicidir. İnsanların takdirini kazanmak adına yapılanlar, elli yıl sonra hatırlanmayacak birer detaydan ibaret kalacaktır.
Gerçek özgürlük, Allaha teslim olmakla mümkündür. İnsan, ne zaman ki nefsinin ve başkalarının beğenisinin kölesi olmaktan vazgeçer, işte o zaman özgürleşir. Allahın rızasını gözeterek yaşamak, bu dünyada kalıcı bir iz bırakmanın yegâne yoludur. Çünkü Allah yolunda yapılan iyilikler, sonsuz ahiret hayatı için birer yatırımdır. Sonuç olarak, dünyadaki kariyer, şöhret ve maddi birikimler nefsin geçici tatmininden başka bir şey değildir. İnsanın bu dünyadaki varlık amacı; Allaha kulluk etmek ve Onun rızasını kazanmaktır. Başkalarının takdiri, makamlar, ödüller ve alkışlar; ölümle birlikte sona erer. Ancak Allah için yapılan her iyilik, kıyamet gününde insanın kurtuluşuna vesile olacaktır.
"Kendi istek ve tutkularını ilah edineni gördün mü?" sorusu; hepimizin kendi hayatımızı sorgulamasına vesile olmalıdır. Neye kul olduğumuzu bilmek, hayatımızın anlamını ve yönünü belirler. Allaha teslim olan bir insan, nefsinin ve dünyanın kölesi olmaktan kurtulur. Gerçek huzur, işte bu teslimiyetin içinde gizlidir.