Yalnızlıkta böyle işte. Dün gülerken birlikte; şimdi, tek ben ağlıyorum. Sonbaharı ne de çok severdik bilmez misin? Öylecene oturur soğuk betona, kıçımızın altında hiçbir şey yokken dut ağacının yerlerde rüzgarla sürüklenen kurumuş yapraklarına bakıp bakıp daha da bir gülümserdik. Oradan geçenler şaşırmadan edemezlerdi. Her biri – ister kadın olsun ister erkek – kısa bir süre bakardı gözlerini ayırmadan. Ve ben hiç birinin yüzünde bir şeyler sezemezdim.
Kasım’ı delicesine yaşayamayacağız, biliyorum. O uzun, kiremit rengi, çiçekleri çok olan elbisenle sevmiştim seni. Ama tan vakti şimdi, bırakıp gidiyorsun beni. Üzerinde o elbisen…
Ben ne yapacağım şimdi?..
KİTAP İZLERİ
Çıplak ve Yalnız
Hamdi Koç
Hamdi Koç’un Hafıza Labirentinde Unutulmaz Bir Yolculuk: "Çıplak ve Yalnız" Hamdi Koç’un "Çıplak ve Yalnız" romanı, okuru daha ilk cümlesiyle yakalayan o nadir eserlerden: "Amcam
İncelemeyi Oku
