Bir avuç şekerleri vardı ceplerinde,
avuçlayamadıkları,
birde oynamaktan eskimiş misketleri
oynayamadıkları.
Savaşın olduğu sokaklardaki çocuklardı onlar,
elleri yoktu
ve kelebeklerden kısaydı hayatları.
Ninniler yerine alınlarına konan mermilerle uyudular bir sabah ,
bir daha uyanmamak üzere …
Alınlarından sızan kanla silindi dudaklarındaki o masum gülüş,
ve çocuklarla öldü yarınlar.
YZ
