Kelebekler

Bir avuç şekerleri vardı ceplerinde,
avuçlayamadıkları,
birde oynamaktan eskimiş misketleri
oynayamadıkları.
Savaşın olduğu sokaklardaki çocuklardı onlar,
elleri yoktu
ve kelebeklerden kısaydı hayatları.
Ninniler yerine alınlarına konan mermilerle uyudular bir sabah ,
bir daha uyanmamak üzere …
Alınlarından sızan kanla silindi dudaklarındaki o masum gülüş,
ve çocuklarla öldü yarınlar.