Hayal hareminde, ayağı kaydı,
Burnunun üstüne, düştü bir şair...
Sert taşa çarpınca, kafası aydı,
Vardığı yerlere, şaştı bu şair.
.
Yalanla, yanlışla, iftira ile,
Bayanlar adına, tek sıra ile,
Yazardı kendince, ancak nafile!
Artık anladı ki, boştu bu şair.
.
Kart horoz misali dolaşan biri,
Gagası pisliğe, bulaşan kirli,
Hayali, gerçekle bölen kibirli,
Kendi çukurunu eşti bu şair.
.
Bildiği her isme, ettiği laflar,
Aylarca ünlendi, yaptığı gaflar,
Sessiz kaldı diye, garipler, saflar,
Sırıta, kırıta coştu bu şair.
.
Sanmıştı gittiği, doğru bir yöndü,
Foya dökülünce, hayali söndü,
Tüyleri yolunmuş, leyleğe döndü,
Hak ettiği yere, koştu bu şair,
Kırık kanadıyla, uçtu bir şair....
.
29/09/2005
Nesrin Göçmen
