Miladın Ucunda Asılan Kadın Ansefalit

peki

yazı resim

kaçırılan uçaklarda,
sessiz yolculuklara çıktık
ve
payımıza düşen gökyüzü kadardık

her defasında çatışarak geri çekildi bulut iliklerimden
zerre korkmadan yağdım lirik düşünden
söyle derin kevaşem
dünyanın asık yüzünü yırtıp
astarını yoksa biz mi çaldık

ve yalnızlar
pis kokulu evlerin bacalarına bırakılan
pis kokulu çoraplarda asılı ren geyikleri yani
sevişmiştik ve sevmiştik biz siyaset gereği...

Tedirgin ağızlardan ortalığa sıçrayan
kutsal salyanın
atrofi katsayısı kadar
Öpsen dudak kenarımdan
dafni olurdum

soysuz bir aşığı düşürüp dizlerinden
kendime abandım
sözü özüne geçmiş bir yabancıydım

cennete ayak basmadan
kitaba el basanlar
siz hiç duydunuz mu
ağlayan bir minarede
zırlayan kaval...
ayaklar yukarı
eller aşağı

ses tellerimi kesiyorum bazen
ve
şöyle yaslansam diyorum hicri uykuna,
uyanık kalmak kiralık katillerin işi değil mi zaten

gördüğün tüm kabuslar artık içimde
ne yana tükürsem de mikrop dilimde
kadının uzağı süzen gözleri yaşlı
ve yüz çizgileri derin
hey kalbimde kara delik var benim
küfretme...

ağlarsam
uykusundan uyanarak
benliğime sızacak sanrı
yapma
yorgunum.
ölemeyecek kadar yorgunum hatta

küstah bünyemin pimi çekilmiş
yaşamak dediğimiz ince bir işmiş
anlayamadım !

Biliyorsun uçurumdan aşağıya koşabilirim
bacaksız aşıklara inat
ve
gırtlağıma zulaladığım tabanca ile vurabilirim seni sesinden
hiyerarşik bir mevsimde,
tüy biten bedenimi
yumurtalıklarına armağan ederek

hadi gülümse biraz.

postun modernlerine dostu daldırıp
parmağımı sokabilirim sanata
akan burnumuda çekerek

Geceyi tam 12den vurabilirim
bir yaş daha büyürken karanlık gözlerimde
mevsimlerin üstüne çizgi çekebilirim
sırf sen biraz daha kal, gitme diye
dedim
cümle bitmeden çoktan gitmiştin

Miladın ucundan ömrüme asılan kadın !
geleneksel sevişmelerin üstüne sigara yakılmaz.
anla

dar manamın geniş astarında zehirli bir hıçkırık.
beni kırıyor
ve
ne zaman ağlamaya başlasam
kafam güzel oluyor..
..ağlıyorum..

kırılan tırnağımın sararmış ucunda tükenmez kalem.
yazdıkça
edebiyat dökülüyor tozlu raflardan.
İçli dışlı olduğum bir kahramanın boğazında ellerim,
Öyküyü bitiyor
nikotinden yıldızları sararmış bir gecenin
en masum
katili benim

Başa Dön