Okudukça yazasım,yazdıkça silesim var
Sildiklerimi hatırlayasım yok,yinede
Karanlığa perde gibi inen kirpiklerin
Bir hikaye sanki perilerin olmadığı
Sevmek zor zanaat,keman veya çello çalsaydın
Gezegenleri izlerken derdim hep saturn adın
Herşey ne kadarda ufaktı değil mi adam, bendim senin kadının...
Pluton gibi ufak ve soğuk,ruhun gibi aynı adın
Bu kadar acı niye ? Beline dolanan ruhum kursağımda
Bak üzgün değilim ama yutkunmalıyım sadece zor sanki
Işığın sönük bir yıldız gibisin adam içine çöken
Bense kadere söven bir galaksiyim neden mi ?
Binlerce yıldızın arasında sen parlamıyorsun
Sen benim galaksimin bir yıldızı olamıyorsun
Karanlığı böldüm,yıldızları defettim soğuğum
İlk kez üşüyen bir galaksi gibiyim,sanırım yokum
Değişken bir tokluk,hissiyat hissiz adama armağanım
Açtığın her paketin içine doldurdum parça parça
Karda oyun oynayan çocuklar kadar mutlu musun ?
Sahi sen şu günlerde mutlu musun ? Değişik.
Sence de uzamadı mı bu,uzadıkça yormuyor mu senide ?
Her gece yattığında mutlu bir adam mısın sence
Mutluluk nedir ? elma şekerine koşan çocuk gibi mi ?
Neyse boşver senin mutluluğun,senindir değil mi ?
