Mutsuz olma çabalarımızda değildi, büyük acılarımız. Kıyamıyorduk kendimize, istediğimiz zaman dur diyebiliyorduk kendimize. Ne zaman ki mutlu olmak istedik, işte o zaman ne kendimize nede acılara dur diyebildik. Her yeni mutluluk çabası, yeniden doğuş anlamına geldi bizim için ama aslında biz hiç ölmemiştik. Her doğurduğumuz yeni benlik, daha da karıştırdı bizi, içten içe. ve biz mutluluğa aç, kendi yarattığımız acılarımıza ise hasret olarak devam ettik yolumuza, şaşkın şaşkın..
