Sahte mutluluklarımızın hep tam ortasında yakaladı bizi gerçekler, ne başlamaktan alıkoyabildik kendimizi, ne de sonlandırmaya cesaret bulabildik. Herkes bilir mutluluğun tanımını fakat kaç kişi uygulayıp mutlu olabilir. Hangimiz kazanmadık en büyük mutsuzluklarımızı, daha fazla mutluluk peşinde koşarken. Dönem özel insan arama dönemi değil, mutluluk tek bir kişiye bahşedilmemiş. Mutluluk kalabalığın ne kadar ortasında olduğuna bağlı, ne kadar kalabalıkdaysan o kadar mutlusun. Artık o kadar nadir ki, köşelere kaçmış iki yalnızın, mutluluğu bulması.Aranır mutluluk yeniden aranır. Her zamankinden daha ümitsizce de olsa, yine kandırırız kendimizi, bir kaç koyun için. Herkesleşebildiğin kadar mutlusun..
