Bu hayat dediğimiz yolculuk da, kimle karşılaşacağımızı bilmediğimiz gibi, kime ne kadar değer vereceğimizi de bilmiyoruz. Hayatımızdan kaybolan insanlar, hep bize bir şeyler öğreterek giderler ve biz bazen yanlış zamanda yanlış dersler alırız. Almak için geç kaldığımız derslerin telafisi olmayacağı gibi, ileride bizi bekleyen ne bir sınav sınav da yok. Bilmek, öğrenmek her ne kadar güzel olsa da, yarın için hiç umut olmadığını bilmek, günlük gülüşlerin dışında, uzun süre gülüşlere bağlı kalamayacağını bilmek en çok acıtıyor insanın canını. Bazen bilsen de beklersin, neyi beklediğini bile bilmeden. Ama artık beklememek gerektiğini de biliyorum. Hiçbir beklentisi olmayan insanın, her zaman umudu vardır ve her şeyden umut doğar. Gelişigüzel olan hep en güzeldir ve bence hayat da böyle yaşanmalıdır.
