"Yazmak, bir yazarın kendi cehenneminden geçerken okuyucularına cennet vaat etmesidir." – Charles Bukowski (kurgusal)"

yazı resimYZ

Ne duvarlara yumruk attım.
Ne de insanların kalbini kırdım.
Ben sadece sessizce
Sabaha kadar ağlamıştım o gece...

Ne başka insanlara bunları anlattım.
Ne de pire için yorgan yaktım.
Ben sadece sessizce
Sabaha kadar ağlamıştım o gece...

Ne seni sevmekten vazgeçtim
Nede yirmi sene önceki gibi gençtim.
Ben sadece sessizce
Sabaha kadar ağlamıştım o gece...

Ne kuşlarla selamlaştım,
Ne karıncalara tepeden baktım.
Ben sadece sessizce
Sabaha kadar ağlamıştım o gece...

Ne önemi vardı,acı çekmek ya da,mutlu olmak
Seneler boyu dolmakta dolmak.
Veya ağzımdan çıkacak birkaç hece,
Ben sadece sessizce,
Sabaha kadar ağlamıştım o gece...

KİTAP İZLERİ

Yaşadığım İstanbul

Selim İleri

İstanbul'un Kırık Kalbi: Selim İleri'nin Hafıza Kazısı Bazı yazarlar vardır ki bir şehirle öylesine özdeşleşirler, sanki o şehrin sokakları onların damarlarında akar. Selim İleri de,
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön