Bir gün asla bitmeyecek sandığım sevgisi bitip beni bir hiç uğruna terk ettiğinde.
Sevgi ile nefretin zıt duygular olmadığını, sevgim birden nefrete dönünce farkettim
Ve asla bir daha onun gibi kimseyi sevemem deyip tekrar sevilebileceğini.
Oysa paylaşmakmış sevmek sorumluluk almakmış zorluklara göğüs germekmiş, tüm olumsuzluklarına rağmen sevebilmekmiş
Ve senden sıkıldığını anlasan bile o sana git demeden yanından ayrılamamak, gurunu hiçe saymakmış kendimi bir saniyenin pazarlığını yaparken bulduğumda fark ettim..
Asla evlenmeyi düşünmüyorum diyen her kadın bile evlenmek istermiş içten içe
yüzüğü parmağıma hırsla taktırmaya çalışırken fark ettim..
Ama sevgi de bitermiş bir gün
İnsanın karşısındakine yaptıkları kadar yapmadıkları da bitirirmiş sevgiyi
Bitmez sandığım bu sevgimin neden bittiğini düşündüğümde fark ettim…
Sonra o geldi
Önce ışığı süzüldü odama sonra bir çift yürek dolu göz bana baktı…
İnsanın ilk görüşte aşık olabileceğini onu görür görmez fark ettim..
Meğer şiirmiş aşk Meğer huzurmuş.
Gözlerimin içinin güldüğünü fark edince farkettim
Aşk karşılık bulmak el ele tutuşmak ya da birbirine ne kadar çok sevdiğini söylemek değilmiş
Bir bakışmış aşk… Anlayışmış okuduğun kitapta kendini ve onu bulmakmış
Kendinde onu bulmakmış aşk
Saatlerce konuşup yine de sıkılmamakmış aşk
Bukowski, Nazım Hikmet ümit Yaşar Oğuzcan’mış aşk
Onu tanıyınca fark ettim.
Onu hiç elde etmedim,
Ama asıl olan elde etmek değil elindekilerin değerini bilmekmiş seneler sonra onun sayesinde fark ettim..
