Onu çok özlediğimde avaz avaz bağırarak, üçer dörder çıktığım merdivenin sonunda ,sırtımın olanca teriyle ayaz duvara yaslanmak istiyorum ki; içimdeki alev belki bir nebze hafifler .
Onu çok özlediğimde ,binbir zahmet çıktığım merdivenleri ,yuvarlanma korkusu duymadan dörderli bir şekilde ,ayak bileğimi ters çevirmekten korkmadan ,yere yapışma ihtimaliyle inmek istiyorum ki; belki ayağımın,bileğimin, dizimin acısı kısa sürede olsa kafamı dağıtır.
Onu çok özlediğim ,içimde hissedemediğim zaman ,bir Kasım günü beni deniz kıyısına götürdüğünde ,sivri bir kayanın üstüne tüneyip gayet rahatsız bir şekilde omzuna koyduğum başım ve saydığım nefesleri düşünüyorum.O zaman onu tekrar yanımda ,benimle hissedebiliyorum.Nasıl oldu bilmiyorum ama o anlar benim ruhuma ,fikrime ve beynime kazınmışlar.Tekrar havayı soluyup,nefesini duyabiliyorum.Deniz bildiğin çarşaf,bizde yatmaya hazırlanan iki muzır çocuk olalım sevgilim.Seni çok seviyorum.Bildiğin ve bilmediğin kadarıyla.
