Bütün o masallar ölümsüzlüğü anlatırdı.
Bitmek bilmeyecek bir iksiri.
Bak işte bitti!..
…
Masallar yalan oldu, ölümsüzlük yalan
Her şeyin ölümlü olmaya mahkum olduğu,
şu dünyada
Kalan hep hatıralar oldu…
Görüntü üstüne görüntü bindi.Öncekiler zayıfladı.Sonrakiler büyüdü.
Sonra unutuldu sanıldı diğerleri…
Eskidi aslında.Ayrıntılar silindi, berraklık bulandı.
Şimdi eski bir şarkıyı söyler gibi kalbim.
Söyledikçe hatırlamak, parçaları birleştirmek gibi.
Aşk aldattı beni!
Yanımda kalan her şeyi bozduğu gibi.
Prens kurbağa oldu.
Öptüm, öptüm, öptüm
Değişmedi…
Sonra bir daha
Ne prensi ne de kurbağayı öptüm.
Yanımda kalan her şey anlamını yitirmeden bırakıp gittim.
Gittim…
Şimdi hep aynı özlemle özlüyorum onları.
Biliyorum bir gün
Onu
Özlemeyi de bırakıp gideceğim...
08.08.08
Çağla’…
