ellerimi uyuşturan güçsüzlüğüne tutunuyorum..
ben artık senin akşamınla batıyorum..
ben de artık akşam soluğu, solmuşluğu -akşamın bende-..
gece damarlarımdan içecek
ben kalabalık ben karışık
ben evrenìn siyah boşluğunu damar damar emen
ben O ben ki;
bir değer etmeyen
evlerin
ses||sizliğini dinlemekteydim..
akşam soluğuma abanıyor, ben akşamı süslüyorum tenim`le..
sonra bir gemi yüzercesine kalbime demir atıyor..
sayıklanıp saklanıyorum
ben bu akşamı da batırıyorum tenim`e..
rıhtım da sakin
martılar filan uçuşuyor..
yanımdan bir çocuk ve bir simit kokusu yükseliyor..ellerim filan acıyor
çünkü kalbim ellerimde atıyor..
ben en çok_ ellerim dökülürken
bu şehri toplayıp götüreceğin günden nefret etmekteyim..
ki ben hiç_ nefret etmem..
-ben şimdilerde akşamı üstleniyorum henüz geceye varma`dım-..
deniz salınıyor ayaklarıma
hava soğuk sahil soğuk kum soğuk
yanımdan bir çocuk daha geçiyor
ben kalb`imden geçerken..
akşama soyunur oluyorum;
ben soğuk,
aşk soğuk, martılar filan hala uçuşurken ..ben _bu akşamda_ oluyorum..
