Şair olurken şiirleşmek hoşuma gidiyor
Ve ben ölüm kokuyorum o anda!
Yani şair kokuyorum.
Şair ölüyor ve ben ölü oluyorum koktuğum kadar.
Koku okadar fazla oluyor ki!
Ben ölüm koktuğumun şairi oluyorum.
Şair koktuğum halde
Şair ben kokuyor!
Ben zaten şairim
Kokuyorum kendime.
Kırbaçlıyorum ruhumdaki zaman geçmişlik sembolümü.
Zaman ben oluyor, ben sembol gibi.
Acaba sembolün kıpırdanışları da ölümsümü?
O da mı ölüm kokuyor?
Ölüm benim yani ölüm şair.
Şair sembol o zaman!
Sonuçta şair de sembol oluyor.
Acaba üçü biraraya gelince şairin sembolik vefatı mı
KOKUYOR?
KİTAP İZLERİ
Sırça Köşk
Sabahattin Ali
Sırça Köşk: Yıkılmaya Mahkûm Bir Düzenin Alegorisi Sabahattin Ali, son eseriyle sadece bir öykü kitabı değil, aynı zamanda cesur bir veda ve sarsılmaz bir ithamname
İncelemeyi Oku
