sen uyurken
uçuk pembeden
daha anlaşılır ne kalırki dünyada
azda kalır düşünceler
ben düşünce uykuna
yalnızlık getirir bir de beni sana
sen uyurken
duru bakarım renge çalınca bir düş
bir başka seçer gözler
bir de ben
bir türlü söylenemeyen
bende yine durur
bendeki endişen
uçar pembe geceden
bir başka durur hikayen
yüzün dünya mevsimidir
bu geceden
sen uyurken
bir de ben
daha başka susarım kendimden
sana benzer endişem
ne kalırki geriye
anlatsam yerle bir
anlatsam da gökle bir
kelimelerle anlatsam da
ne kalırki geceye
dünya senin suskunluğundur
ne kalırki bende duran
sessizden
kendinde gömüsündür
sen uyurken
anlatsam da
susmasan
sussan da bakmasam
sen uyurken bir de ben
renge çalar bir düş
anlatsamda dem’inden ne kalırki geriye ‘sen uyurken beni kendine gömdüğünden..
