Bu sabah ne kadar güzeldi, anne
Derin bir uykunun ardindan
Görülen o güzel rüyalardan
Bir öpücükle kaldirilmak ne güzel...
Bu yil yagan kari sen müjdeledin
Babam, ben, sen pencerenin kenarinda
Hayran kaldik o güzellige bir kez daha
Içimiz kipir kipirdi, gözlerimiz isil isil...
Bu yil yagan ilk kardi
Oysa, oysa senin gördügün son kar...
Sabah bizi ugurladin güler yüzünle
Ne heyecanlarla, umutlarla çiktik evden
Babam ise, ben okula, sense evde.
Bilirsin anne der, tenefüs, oyun
Bir de yagan su güzelim kar
Bilmiyorum, mutluydum iste...
Derken aksam oldu, biz eve geldik
Ama sen yoktun anne.
Ne kapi açildi, ne sen bizi karsiladin
Komsular çikti disari boynu bükük
Ögrendik ki hastalanmissin anne.
Kostuk, gittik hastaneye
Hastane girisiydi anne
Yanimizdan bir sedye geçti
Üzeri örtülüydü
Üzüldük, yazik dedik
Oysa kime yazikti anne?
Bir hemsireye seni sorduk
Bize o sedyeyi gösterdi anne.
Allah, dedim! Annem gitti, yok
Yani benim güzel annem artik ölü müydü?
Anne dedim, kostum yanina
Senden çit yok
Niye anne, niye konusmuyorsun?
Melek yüzlü annem, annecigim,
Sunu hiç unutma:
Her seyin bir nefese bagli oldugu su dünyada ben seni alacagim tüm nefeslerde sevecegim. Ama sunu da unutma; ne kadar nefes alacagimi bilemem. Belki bir, belki bin. Ben hep seninleyim ANNEM...
