"Yazmak, aslında ölümü kışkırtmaktır. Ne de olsa, her biten cümle, bir parça ölüm demektir." – Umberto Eco (Kurgusal)"

Sorma Artik

Bazı duygular vardır, kelimelere sığmaz sanırsın. Ama kalem bazen acının dili olur. Bu şiir, bir gidişin ardından kalan eksilmelerle yazıldı… “Her gün bir ben eksiliyor içimden, sorma artık.”

yazı resim

Şu günlerde virane gönlüm,

Kimi görsem, sen diye bakıyorum.

Aşıyor beni bu zamansız gidiş,

Hasretini yüreğimde elemle taşıyorum.

İkimize ait sokaklar kalabalıklaştı,

Bugün de seni arıyor gözlerim.

İçimdeki öfke umudu aştı,

Düş kırıklığıyla dolu yüreğim.

Sevdanın ağır yükünü bilemezsin sen.

Bilemezsin denk geliriz diye beklediğim durakları

seni sevdikçe uzaklaştım benliğimden

Her gün bir "ben" eksiliyor içimden -sorma artık

Sevgi bu kadar yıpratıcı olmamalıydı oysa,

Sen istemesen de verdim kendimden.

Sevdim seni, karşılık beklemeden,

Her gün bir ben eksiliyor benden — sorma artık.

Sensizliğe vurgun yedi çürümüş bedenim,

Şimdilerde anlıyorum: aşk yok olmakmış.

Heybemde taşıyorum o güzel anıları,

İncindi acıtmaktan korktuğun bileklerim.

“Değer mi?” diyeceksin belki bu denli kedere,

Seni güzellediğim anları bilemezsin.

Maziyi yakmak istedim tüm irademle,

Anladım ki bazen, istesen de silemezsin.

Yürüyorum dikenli yollarda paldır küldür,

Vuslata erer miyim? Bilinmez…

Benim kendimle açıldı aram,

Kahroluyorum günden güne — sorma artık.

Yorumlar

Başa Dön