Aksıyor mısralarım,ağır aksak ilerliyor.
Sözcüklerim yalpalıyor.
Kalemim,
Yüreklere işlemiyor,
Kâğıdı,
Deliyor.
Ben,
Sözcükleri istif ediyorum,
Kimi altta,
Kimi üstte.
Sözcükler öfkeleniyor hâlime,
Bazen de gülüyor.
Yardımıma kimse gelmiyor.
Yalnız kalemim,
Zavallıya dokunmayın,
Kendini şair zannediyor,
Diyor…
Ankara,05.04.2008 İbrahim KİLİK
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
