Aksıyor mısralarım,ağır aksak ilerliyor.
Sözcüklerim yalpalıyor.
Kalemim,
Yüreklere işlemiyor,
Kâğıdı,
Deliyor.
Ben,
Sözcükleri istif ediyorum,
Kimi altta,
Kimi üstte.
Sözcükler öfkeleniyor hâlime,
Bazen de gülüyor.
Yardımıma kimse gelmiyor.
Yalnız kalemim,
Zavallıya dokunmayın,
Kendini şair zannediyor,
Diyor…
Ankara,05.04.2008 İbrahim KİLİK
