"Bugün hava güzel, ama yarın ne olacağı meçhul. Tıpkı bir kitabın son sayfası gibi..." - Umberto Eco"

ve İpte Son Kez Bakan Bir İnsan

bu benim ikilemim sevindim çünkü milletine eza veriyordu.üzüldüm çünkü bir insanın en zor ölüm şekliyle cezalandırıldı

yazı resim

oncelik olarak siyah rengine beyaz denilseydi bize cagrısımı aynı kesin yargıyla gizemli mi gelicekti.Veya yer degiştirirsek daha beyaz'a siyah denilseydi ve cağrışım aynı kesinlikle ferahlatıcı mı olacaktı?Bu sorgulama ikileme düşmüşlüüğümün çareseizliğinden kaynaklanıyor.Üzüldüm mü sevindim mi bilemiyorum.Saddam gibi zalim diktatörün cezalandırılış şekli ve sözde insanca yaşam vaad eden işgalcilerin aynı zalimane cevapları.Ogörüntülerin fütursuzca (ölüm sonrası)yayınlanmasına müsaade eden bizim tv'lerimiz ve internet sitelerinin nasıl onların oyunlarına alet olup vahşete alet olmalarına aklım almıyor.Ben bu ölüm görüntülerini yarıda kesip iple asılmanın en zor ölüm şekli olduğunu öğrendim.Kelime-i şehadetini bile bitirmesine izin vermeyen zalimlerin islam düşmanlığından kaynaklanan bir başkaldırış bu.Lütfen biz sonuna kadar milletimizi geçmişimizi sindirip savunalım.

KİTAP İZLERİ

Masumiyet Müzesi

Orhan Pamuk

Hatıraların Varlığa Dönüştüğü Yer: Masumiyet Müzesi "Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum." Orhan Pamuk'un 2006'da Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanmasının ardından yayımladığı ilk büyük romanı olan Masumiyet
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön