Yalnızlık Manzumesi

yazı resim

karasevda ile kırıldı gönlümün mührü
derunumda aşk gizliydi, günümde yalnızlık
kimsesizliğe mahkum edilmiştik biz;
ben, kalbim ve aşkım!..

düşlerde şimal-i aşk tayincisi,
hülyalarda maşuk takipçisi ben, gafil,
serablarına tutuldum aşkın ömrümce
her el uzatışta, yokluğu tattım tenimde...
karanlıktan haber veren el fallarımda,
yalnızlığın kehanetini okudum
geceler teslim olurken gündüze;
gözyaşları içinde, öptüm şafağı gözlerinden
buydu sessiz isyanım...

ayakta alkışla şimdi beni Eros,
ve sen, sen sus yalancı Freud
aynaları saklayın, gözümü görmesin
ve ne olur küfretmeyin, zoruma gidiyor...

Başa Dön