Ağlayarak başlıyoruz yaşama
Neden?
Ve suskun kapıyoruz gözlerimizi
Giderken.
Kaygısız, mutluyuz çoğumuz
Küçük bir çocukken.
İlk aşk acısını yaşarız
Belki lisedeyken.
İlk hayal kırıklığını
Aldatılmışlığı öğreniriz
Üniversite bitmeden.
Tanırız yavaş yavaş
Dünyamızdaki bozuk düzeni
Çılgınca çalışır, harcarız tüm enerjimizi
Sanki onu değiştirebilirmişiz gibi.
Hep güzel şeyler ister,
Kabul edemeyiz çirkinliklerini.
Sevgiler ararız, gerçek sevgiler
Mutluluklara özlem duyarız,
Hiç tükenmez umutlarımız.
Kimimizi mutlu eder, şöhret ve para
Kimimiz değer veririz
Sevgiye, dostluğa
Süreklidir mücadelemiz
İdeallerimiz uğruna.
Bir gün bakınca gerçekçi aynalara
Görürüz derin çizgiler anlımızda
Düşen aklar saçlarımızda
Her şey için çok geçtir artık.
Bulabilmiş de olsak hayatın gerçeğini,
Varabilmiş bile olsak özüne
Hiç istemesek de
Elveda demek zorundayız
Hepimiz bir gün bu evrene.
