Hiç anlamadan görüverirsin kendini
Karanlık bir dünya içinde sen
Birden yıkılıverir bütün hayallerin
Günlerce kurduğun o güzel düşlerin
Bir rüzgar misali uçar gider elinden
Yok olup giriverir derinlere senin
Hayat üniversitesi birincilikle bitmiş olur
Yaşadığın bu zalim dünya içinde senin
Hayat benzer yüklü bir gemiye
Fırtına çıkar dalarsın derinlere
Başlarsın boğulurken yardım istemeye
Kimse koşmaz tehlikeyi önlemeye
Gemiye kaptan olursun tek başına sen
Yaşadığın bu acımasız dünya içinde
Hele biraz yaşlanırsan eğer sen
O can ciğer kuzu sarması kocan
Sen arkanı dönünce kuyunu kazar
Eskileri unutur hayal alemine dalar
İyi gün dostudur o vijdansızlar
Çırpınırsın ayni denizde boğulur gibi
Yaşadığın bu çirkin dünya içinde sen
Huzur mu dedin; güldürme beni
Sen öyle bir acımasız dünyasındır ki
Çok yakından tanırım ben seni
Hiç sevmezsin seni yenenleri
İnsanlar son gayretle uğraşırken
Hayattaki zorlukları yenmeyi
Düşünmezsin onlara yardım etmeyi
Öğrenirler feleğin çemberini delmeyi
Yaşanan bu batak dünya içinde
Etrafına bakarsın bulamazsın bir dostu
Dünyayı dolaşsan eşi yoktur
Anandan başka candan dostun
O bazen yılların verdiği yorgunluktan
Çektiği o çilelerin ıstıraplarından
Canından bezmiştir bıkmıştır hayatından
Yine de seni sıkıca kucaklar bağrına basar
Korur var gücüyle kötülüklerden
Yaşanan bu iğrenç dünya içinde
