|
Mephistopheles Şehri
(utku demir) 12 Mart 2006 |
Yaşam |
| |
 Şeytan büyülemeye devam ediyor, /
Kendi geleceği için başkalarını kullanıyor. |
|
|
Ölü Mısralar
(utku demir) 8 Şubat 2006 |
Soyut |
| |
 Ölümsüzlüğe ulaşmak amacında /
Ölüp giden mısralar... |
|
|
Gözyaşı Zamanı
(utku demir) 26 Aralık 2005 |
Bireysel |
| |
 Zamanı olur mu sanırsın gözyaşlarının /
Yola çıktıklarında krater zirvesinden /
Engel dayanamaz taşkın akıntısına /
Dizsen de önüne kayalarını,elmastan /
Çürütür belirsiz,pırlanta gözyaşları |
|
|
Bilinmeyene
(utku demir) 22 Aralık 2005 |
Bireysel |
| |
| Sen hep kalırsın virgülden önce /
Hiç bir cümle gidemez olur sensiz noktaya |
|
|
Sonbahar Yağmurları
(utku demir) 16 Ekim 2005 |
Bireysel |
| |
| Ah bu ne çok severdim oysa sonbahar yağmurlarını, sevgilimdi her birisi,hiç beklenmedik bir anda onlar da çekip gitti... |
|
|
Siz - Biz - Onlar
(utku demir) 3 Ekim 2005 |
Didaktik |
| |
 Duygular gerçekliğini yitirirken,insanlık nereye gidiyor/Hayatından herkese bir nefes ayıranlar,emellerine ulaşamıyor... |
|
|
Kayıp Karınca
(utku demir) 3 Ekim 2005 |
Bireysel |
| |
| Kalbim kadar değer verir mi bana? /
Kayıp karınca nerede acaba...? |
|
|
Hüzün Gözyaşları
(utku demir) 3 Ekim 2005 |
Yaşam |
| |
| Bunlar sağanak hüzün gözyaşları /
Karşınızda insan hayatının en acı hatıraları... |
|
|
Derin - Lik - Lerin Algılanış
(utku demir) 2 Ekim 2005 |
Yaşam |
| |
 Hep çeker sizi sanki bir koku, aşktan, sevgiden belki de mutluluktan gelen ılık bir rüzgar taşır onu, diğer yandan kaynağını acıdan, kederden belki de hüzünden gelen soğuk bir fırtına doğurmuştur... |
|
|
Yağmurda Duyularım
(utku demir) 24 Eylül 2005 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 Ya ellerimi uzamış bulsam /
Sana uzanmak yolunda /
Ya da yok olmuş bulsam onları /
Bir daha hayal kırıklığı yaşamamak adına |
|
|
Çoban Yıldızı
(utku demir) 20 Eylül 2005 |
Aşk ve Romantizm |
| |
| Gece oradan buraya seni yansıtarak akıyor /
Gözyaşlarımla gündüze bağlayışım /
Sonu gelmez bir döngü içinde hep tekrar ediyor |
|
|
Ses
Yamaçlardan aşağıya inerken
Karstik kayalara çarparak beslenen
Gittikçe bulanıklaşan
Ovaya indiğinde yorgun vaziyette
Şarıltısızca yatağına uzanan
Akarsuyunkine benzer bir ses
Yıllardır içimde kıvranıyor
Usul usul dolaşıp duruyor
Kimi zaman anlaşılmaz bir dilde
Yalnız başına sanki benliğimde
Bir umut kıpırdayışıyla,
Yönünü çevirip herkese yaklaşabiliyor
Çıkarmak istiyorum o anlarda dışarı
Ama o kaçmayı yeğliyor toprağın altına dalıyor
Israrla kabuğuna gizleniyor
Bir hüzün esintisiyle,
Yoğunlaşıyor herşeyden uzaklaşıyor
Yok etmek istiyorum onu bu fırsatla
Ama o saklanmayı yeğliyor dipsiz kuyuya
Birilerini ya da bir zamanı bekliyor
Öylesine ivmeleniyor ki aniden
Duramıyorum önünde
Tüm setleri yıkıp geçiyor
Meydan okuyor bütün varlığıma
Aklıma ve kalbime haykırarak,
Çaresiz eğiliyorum gücü karşısında
Batık gemimden yükselen uğultu
Daha çıkamadan yukarıya
Vurgun yiyor derinliklerimde
Buna kızan ses çakıyor şimşeğini
Çarpıp canımı acıtıyor önce
Hayat dersi verircesine
Yaralarımı iyileştiriyor sert dokunuşu
Siyah dünyada beyazlıkları da anımsatıyor hafızama
İşte bu ses gönlümün sevgi tınısı
Kalp atışlarımdaki fısıltının ta kendisi
Bütün hissedişler onun ezgisinde gizli
Coşkulu ve ihtiraslıyken şu anda
Dingin ve coskusuz da olabiliyor
Karanlık ya da gün ışığı fark etmiyor
Zaman ya da mekana bağlı kalmıyor
Geçmişten kazandıklarımı geleceğime taşıyor
Beni ve gerçekliğimi tümüyle yansıtıyor
|
|
