|
Aşkın Araf’ında Yol Dilenmeleri
(alper seçilir) 5 Ekim 2011 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 Bir bakışmaydı, anlamlandırmak çok güç, belki sitemli, belki suçlu, belki korkulu, belki kızgın, belki alaycı, belki sorgulayıcı belki … belki … tam bir belkiler silsilesi, bir bakışa bir sevdayı mahkum etmek kadar anlamlı bir o kadar da anlamsızdır üç harfli beş noktalı. |
|
|
Geyve: "Mona Rosa"dan; Çocukluğuma…
(alper seçilir) 24 Mart 2007 |
Yerler |
| |
 İlk Söylediğimdir, Bu.
Şaire şiir olmak; şiire ilham olmak… Bu sevdaya dil-bend olmak; her dem bülbül-i şeyda olmak…
“Zeytin ağaçları söğüt gölgesi Ben de çıkar güneş aydınlığa Bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi Seni hatırlatır her zaman bana Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi” …
|
|
|
"Kendini Arayan Adam"da Kendini Kaybeden Yazar: Halit Ertuğrul
(alper seçilir) 23 Şubat 2007 |
Yazarlar ve Yapıtlar |
| |
 Günümüz modern dünyasının temel edimlerinden biri olan yazmak meselesi belirli bir önem dünyasına hakim olmasıyla birlikte içinde muhtelif sorunları da ciddi anlamda tartışma sahasına sokmuştur. Temeli “fi” tarihinde başlayan “sanat için mi; yoksa toplum için mi yazmalı?” anlayışının varyasyonları şeklen değişip nitelik olarak aynı kalarak halen entelektüel kirlilik oluşturmaktadır. Bu mülahazaların çözümü pek mümkün gözükmemekte ve daha da ötesinde bir tefekkür mülahazasından öteye geçmeye muvaffak olamayacağı izlenimi oluşturmaktadır. Çünkü yazmak, tamamiyle, ne sanat içindir; ne de toplum için. Yazmak bir tarafıyla sanat için olanla; toplum için olanı birleştirmektir. Peki günümüzde kaç yazar bunu başarabiliyor? Tabii ki, bu soruya cevap bulmak eleştirmenlerin başlıca görevidir. Bu bağlamda, biz de bir bütün olarak düşünülebilecek bu sorunun bir parçasını yanıtlayabilmek adına, kitapları çok satan bir yazarımız olarak Halit Ertuğrul’un “Kendini Arayan Adam” adlı kitabından hareketle, bu konuda dikkatimizi celbeden sorunları dillendirmeye çalışacağız. |
|
|
"Mehlikâ Sultan"la "Kaf Dağının Ardın (Da) "A Metaforik Bir Bakış
(alper) 8 Şubat 2006 |
Post-Modernizm |
| |
 İnsanın bilgiye ulaşma isteği, zamanın sürecinden akıp gelirken, şekil ve niteliğinde çeşitli revizyonları da beraberinde getirmiştir. Bu isteğin, en pratik yollardan elde edilme gayretine dönüşmesi de bu revizyonlardandır. Bunun kavramsal literatürde yer bulduğu isimlendirme ise metafordur. Tanımlanageldiği ifadelendirme biçimiyle metafor, bir şeyi başka bir şey ile benzetmeye, kıyaslamaya, anlatmaya yarayan sembol niteliğindeki kavramlara verilen addır. Çağrıştırıcı olma özelliğine de sahip olan bu kavramların metinleri algılama konusunda okura kolaylık sağladığı düşünülmektedir. İnsanların öğrenme edimlerinde önemli yeri olduğu düşünülen metaforları, biz de aralarında ortakbirliktelik ilişkisi olduğunu düşündüğümüz, Yahya Kemal’in “Mehlikâ Sultan” şiirini ve Emine Işınsu’nun “Kaf Dağının Ardında” romanını aynı düzlemde -ki bu düzlem metafor olgusudur.- bakış denemesine aracı kılmaya çalışacağız. Bu deneme girişiminde bulunurken adı geçen metinlerin masal formuyla örtüşen yapı ve muhtevaya sahip olmalarını da göz önünde bulunduracağız. |
|
|
ben şimdi bir gülü
kendi güvenliği için
bir sevda şiirine dönüştürmeye
yargılı bir şairim, yaptığım bu işte!”
Yavuz 1989: 23
Bir şairi kendi ifadeleriyle en iyi şekilde ifade eden bu mısralar hayatı sevda şiirine, bu sevdadan kasıt, tanrı sevdası, toplum sevdası, yüce insan sevdası, vatan sevdası, ya da sevgili sevdası olabilir, ne olursa olsun sevdanın sıfatı önemli değil önemli olan gülün (yani hayatın) sevda şiirine dönüştürülmesi meselesidir.
İşte şair kendini hayatın var olanını (gülünü) şiire dönüştürmeye yargılı hisseden insandır. Bizim de bu çalışmamızdaki konumuz gülün dönüştürücüsü olan şair, şiir ve bunların tümevarımı olan edebiyattır
|
|
