Börtü Böcek Şiiri
Bugün günlerden Nisan; aylardan hatırlamıyorum... / Dışarısı soğuk ve kimsesiz /
Bugün günlerden Nisan; aylardan hatırlamıyorum... / Dışarısı soğuk ve kimsesiz /
Benim bir elma ağacım var. / Meyvelerini yere dökmeyen türden /
Dünya dediğin yer artık kokuşmuş bir yalan. / İnsanlar olmuş beş kuruşa kardeşlerini
Ethan: / Kanatlarım olsa, kuşlar gibi uçar giderdim buralardan /
Şimdi Fethiye' nin sahillerinde / Dans etmek vardı ılık esen rüzgar ile.
Bir ses mi duydum acaba / Evet o ses, şimdi hatırladım!
Çok uzun zaman oldu rüyalarımdan adın çıkalı, / İstemediğim halde, hayallerim hayallere karıştı.
Bak yine hüzünlendi sensiz zamanlarda gözlerim / Aklıma düştü istemeden o kahve gözlerin
Gözler kalbin aynasıdır demişler / Ne kadar çok doğru söylemişler. /
Biliyorum şu an yanında değilim, / Karanlık diyarlarda gezmekteyim. /
Ayrılık rüzgarları kapımızı çalıyor tüm hiddetince. / Meğer kaderimizmiş ayrılığın soğuk nefesi,
Karpa; sonsuz, sonsuzluk / Sonsuz olmak, yok olmamak / Var
Karakaplı' nın kanunu der ki: her şey sahte. / Yaşayanlar sahte, yaşamayanlar sahte.
Gizemli bir dünyada tanıdım seni. / Doğrunun doğru, yanlışın yanlış olmadığı bir dünya.
Sevdamın kara okyanusuna attım da gittim yüreğimi / Esir ettiğim tüm duygularımı azat
Nihil; hiç, hiçlik / Hiç olmak, var olmamak / Var
SENİ SEVMEK / Seni sevmem suçsa. / Atsınlar zindanlara beni.
Seni kendime yar belledim. / Dağda açan gül eyledim. /
Zamanın kumları akıp gidiyor sessizce. / Farkına varamadan, kimseden habersizce. /